Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

aufer lacrĭmas

  • 1 aufero

    au-fero, abstulī, ablātum, auferre
    1) уносить, убирать
    domum suam aliquid a. C — перенести что-л. к себе домой
    se abstulisse e conspectu alicujus C — скрыться с чьих-л. глаз
    a. calcaribus equum Sil — пришпорив коня, пустить его вскачь
    abstulerunt me velut de spatio Graeciae res L — греческие события отклонили меня, так сказать, от моего пути
    3)
    а) отнимать, похищать ( pecuniam de aerario C)
    hi ludi dies XV auferent Cэти празднества отнимут (т. е. будут длиться) 15 дней
    a. alicui vitam veneno Su — отравить кого-л.
    б) лишать (spem alicujus rei C; somnos H; vitam O)
    quid mihi aufert qui ridet? Pt — разве меня убудет от чьих-л. насмешек?
    в) отрезать, отсекать (linguam ense O; arbori cacumen PM)
    г) снимать, утолять (dolorem Tib; curas H); умерщвлять
    4) отделять, разобщать
    5) получать, доставать (responsum ab aliquo C; praemium Su)
    abstulisti (ut) C — ты достиг (того, что)
    auferre aliquid ex aliquā re C — вынести (узнать) что-л. из чего-л.

    Латинско-русский словарь > aufero

  • 2 Плакать

    - flere (de, ab aliqua re, ad aliquam rem); deflere; lacrimare; fungi lacrimis; pipiare; plorare; deplorare;

    • не плачь! - Aufer lacrimas!

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Плакать

  • 3 aufero

    aufĕro, abstŭli, ablātum, auferre, v. a. [ab-fero; cf. ab init. ], to take or bear off or away, to carry off, withdraw, remove (very freq. in prose and poetry; syn.: tollo, fero, rapio, eripio, diripio, adimo, averto).
    I.
    In gen.
    A.
    1.. Lit.:

    ab januā stercus,

    Plaut. As. 2, 4, 18:

    dona,

    id. Am. prol. 139:

    aurum atque ornamenta abs te,

    id. Mil. 4, 1, 36:

    abstulit eos a conspectu,

    Vulg. 4 Reg. 17, 18:

    auferas me de terrā hac,

    ib. Gen. 47, 30:

    vos istaec intro auferte,

    Ter. And. 1, 1, 1:

    Auferte ista hinc,

    Vulg. Joan. 2, 16:

    aether multos secum levis abstulit ignīs,

    Lucr. 5, 459; 3, 230; 3, 439; 3, 717; 5, 205; 5, 725; 6, 622; Turp. ap. Non. p. 422, 21:

    multa domum suam auferebat,

    Cic. Rosc. Am. 8 fin.:

    liberi per delectus alibi servituri auferuntur (a Romanis),

    are carried away, Tac. Agr. 31:

    quem vi abstulerant servi,

    Vulg. Gen. 21, 25.—So of sick persons, or those unable to walk:

    auferere, non abibis, si ego fustem sumpsero,

    Plaut. Am. 1, 1, 202 (cf. id. ib. 1, 1, 298:

    lumbifragium hinc auferes): asoti, qui in mensam vomant et qui de conviviis auferantur,

    Cic. Fin. 2, 8, 23. —Auferre se, in colloquial lang., to remove one ' s self, to withdraw, retire, go away:

    Te, obsecro hercle, aufer modo,

    Plaut. Rud. 4, 3, 93:

    aufer te domum,

    id. As. 2, 4, 63.—
    2.
    Of bodies that are borne away by wings, by the winds, waves, or any other quick motion, to bear or carry away, sweep away, etc. (mostly poet. or in post-Aug. prose):

    aliquem ad scopulum e tranquillo auferre,

    Ter. Phorm. 4, 4, 8:

    unda rates,

    Prop. 1, 8, 14:

    auferor in scopulos,

    Ov. M. 9, 593:

    auferet,

    id. ib. 15, 292 al.:

    in silvam pennis ablata refugit,

    Verg. A. 3, 258; 11, 867:

    ne te citus auferat axis,

    Ov. M. 2, 75:

    vento secundo vehementi satis profecti celeriter e conspectu terrae ablati sunt,

    Liv. 29, 27:

    (Bubo) volat numquam quo libuit, sed transversus aufertur,

    Plin. 10, 12, 16, § 35:

    (milites) pavore fugientium auferebantur,

    Tac. A. 4, 73.—
    B.
    Trop., to carry away, mislead:

    te hortor, ut omnia gubernes prudentiā tuā, ne te auferant aliorum consilia,

    Cic. Fam. 2, 7:

    abstulerunt me velut de spatio Graecae res immixtae Romanis,

    i. e. have diverted, withdrawn me, from the subject, Liv. 35, 40:

    quae contemplatio aufert nos ad ipsorum animalium naturas,

    Plin. 27, 13, 120, § 145:

    auferre aliquem traversum,

    id. 28, 1, 1, § 1 Jan:

    ab intentione auferendus auditor,

    Quint. 4, 5, 6:

    somnus aufert,

    Hor. S. 1, 5, 83:

    auferimur cultu, i. e. decipimur,

    are deceived, duped, Ov. R. Am. 343.—
    II.
    Esp.,
    A.
    1.. To take or snatch away; in a good, but more frequently in a bad sense, to take by force, to remove, withdraw, take away violently, rob, steal, etc.:

    aliquid eris,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 8:

    quod auri, quod argenti, quod ornamentorum in meis urbibus fuit, id mihi tu, C. Verres, eripuisti atque abstulisti,

    Cic. Div. in Caecil. 5, 19:

    ab hoc abaci vasa omnia abstuiit,

    id. Verr. 2, 4, 16; so,

    pecuniam de aerario,

    id. Att. 7, 21:

    pecuniam in ventre,

    to eat up, to squander, id. de Or. 2, 66, 265:

    auriculam mordicus,

    to bite off, id. ad Q. Fr. 3, 4:

    vestimentum,

    Vulg. Luc. 6, 29:

    hi ludi dies quindecim auferent,

    Cic. Verr. 1, 10, 31:

    imperium indignis,

    Liv. 3, 67:

    legionem,

    Tac. H. 4, 48:

    consulatum, censuram,

    id. ib. 1, 52:

    auferat omnia irrita oblivio si potest,

    Liv. 28, 29:

    spem, voluntatem defensionis,

    Cic. Verr. 2, 1, 7:

    fervorem et audaciam,

    Liv. 3, 12:

    obsequia,

    Tac. H. 1, 80:

    misericordiam,

    id. ib. 3, 84:

    spem veniae,

    id. A. 14, 23:

    studium,

    Cat. 68, 19 sq.; and so Hor. C. 3, 12, 5:

    metus,

    to banish, Verg. A. 12, 316:

    curas,

    Hor. Ep. 1, 11, 26:

    somnos,

    id. C. 2, 16, 16; id. Epod. 5, 96:

    pudorem,

    Ov. M. 6, 617:

    fugam,

    to hinder, prevent, Flor. 3, 10, 3 al. —
    2.
    To take off or away, to destroy, consume, kill, slay, etc. (mostly poet. or in the Aug. histt.):

    Tam bellum mihi passerem abstulistis,

    Cat. 3, 15:

    abstulit clarum cita mors Achillem,

    Hor. C. 2, 16, 29; so id. Epod. 5, 66; id. S. 1, 9, 31:

    Auferat hora duos eadem,

    Ov. M. 8, 709; 15, 157:

    Labienum Varumque acies abstulit,

    Vell. 2, 55 fin.:

    Quidquid hinc aut illinc communis Mors belli aufert,

    Liv. 7, 8; Flor. 3, 17, 9 al.:

    Interea quodcumque fuit populabile flammae, Mulciber abstulerat,

    had consumed, Ov. M. 9, 263; 14, 575.—
    3.
    Of places, to separate, sever, divide:

    mare septem stadiorum intervallo Europam auferens Asiae,

    Plin. 4, 12, 24, § 75:

    Armenia Euphrate amne aufertur Cappadociae,

    id. 6, 9, 9, § 25. —
    B.
    To lay aside some action, manner of speaking, etc.; to cease from, desist from, leave off: proinde istaec tua aufer terricula, Att. ap. Non. p. 227, 31:

    jurgium hinc auferas,

    Plaut. Pers. 5, 2, 19:

    aufer nugas,

    id. Truc. 4, 4, 8; id. Curc. 2, 1, 30:

    pollicitationes aufer,

    Ter. Phorm. 5, 6, 17: Ge. Id nosmet ipsos facere oportet, Phaedria. Ph. Aufer mi "oportet:" quin tu, quod faciam, impera, id. ib. 1, 4, 45 Ruhnk. (cf. Juv. 6, 170):

    Aufer abhinc lacrimas,

    Lucr. 3, 955:

    insolentiam,

    Phaedr. 3, 6, 8; so absol.: Insanis? Aufer! away! (where nugas may be supplied, as in Plaut. Truc. 4, 4, 8), Ter. Ad. 5, 8, 14.—With inf. as object:

    aufer Me vultu terrere,

    Hor. S. 2, 7, 43.—
    C.
    Meton., effect for cause, to corry off ( as the fruit or result of one ' s labor, exertions, errors, etc.), to obtain, get, receive, acquire:

    Ecquas viginti minas Paritas ut auferas a me?

    Plaut. Ps. 1, 5, 71; 1, 5, 90; id. Curc. 5, 2, 21; id. Ep. 1, 2, 56; 2, 2, 9; id. Most. 4, 1, 32; Ter. Phorm. 5, 8, 62:

    id inultum numquam auferet,

    id. And. 3, 5, 4; id. Ad. 3, 4, 8 (cf. id. And. 1, 2, 4): paucos dies ab aliquo, to obtain a few days ' respite, Cic. Quinct. 5, 20:

    quis umquam ad arbitrum quantum petiit, tantum abstulit?

    id. Rosc. Com. 4, 12; so,

    responsum ab aliquo,

    id. de Or. 1, 56, 239:

    decretum,

    id. Att. 16, 16, A:

    diploma,

    id. Fam. 6, 12, 3:

    praemium,

    Suet. Gram. 17. —Also with ut: ut in foro statuerent (statuas), abstulisti, you have carried the point that they etc., Cic. Verr. 2, 2, 59 (so, adsequi, ut, Tac. G. 35).— Trop., to carry away the knowledge of a thing, to learn, understand: quis est in populo Romano, qui hoc non ex priore actione abstulerit? has not learned, does not know, Cic Verr. 2, 1, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > aufero

  • 4 abhinc

    ăbhinc, adv. [st1]1 [-] d'ici, de cet endroit.    - aufer abhinc lacrimas, Lucr. 3, 953: chasse tes larmes loin d'ici. [st1]2 [-] à partir de maintenant, à partir de ce moment, depuis, jusqu'à ce jour.    - avec acc. hoc factumst ferme abhinc biennium, Plaut. Bac. 388: cela s'est passé il y a maintenant deux ans environ.    - cf. Plaut. Cas. 39 ; Ter. And. 69 ; Hec. 822, etc. ; Cic. Com. 37.    - abhinc annos prope trecentos fuit, Cic. Div. 2, 118: il vécut voilà près de trois cents ans.    - cf. Cic. Verr. 1, 34; Balb. 16 ; Phil. 2, 119, etc.    - avec abl. abhinc annis quindecim, Cic. Com. 37: il y a quinze ans maintenant.    - cf. Cic. Verr. 2, 130 ; Att. 12, 17 ; Gell. 1, 10, 2. [st1]3 [-] désormais.    - inde abhinc, Pacuv. 21: désormais.
    * * *
    ăbhinc, adv. [st1]1 [-] d'ici, de cet endroit.    - aufer abhinc lacrimas, Lucr. 3, 953: chasse tes larmes loin d'ici. [st1]2 [-] à partir de maintenant, à partir de ce moment, depuis, jusqu'à ce jour.    - avec acc. hoc factumst ferme abhinc biennium, Plaut. Bac. 388: cela s'est passé il y a maintenant deux ans environ.    - cf. Plaut. Cas. 39 ; Ter. And. 69 ; Hec. 822, etc. ; Cic. Com. 37.    - abhinc annos prope trecentos fuit, Cic. Div. 2, 118: il vécut voilà près de trois cents ans.    - cf. Cic. Verr. 1, 34; Balb. 16 ; Phil. 2, 119, etc.    - avec abl. abhinc annis quindecim, Cic. Com. 37: il y a quinze ans maintenant.    - cf. Cic. Verr. 2, 130 ; Att. 12, 17 ; Gell. 1, 10, 2. [st1]3 [-] désormais.    - inde abhinc, Pacuv. 21: désormais.
    * * *
        Horum pater abhinc duos et viginti annos mortuus est. Cic. Il y a vingt et deux ans que leur pere est mort, Leur pere est mort depuis vingt et deux ans en ca.
    \
        Abhinc annis amplius XXV. Cic. Il y a plus de vingt et cinq ans que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > abhinc

  • 5 abhinc

    ăb-hinc, temp. adv.
    I.
    Of future time, henceforth, hence, hereafter (anteclass.): seque ad ludos jam inde abhinc exerceant, Pac. ap. Charis. 175 P. (Trag. Rel. p. 80 Rib.); so, aufer abhinc lacrimas. —But more usu.,
    II.
    Of past time, ago, since; with acc. or abl., and the cardin. num. (except the comic poets most freq. in Cic., both in his Orations and Letters).
    (α).
    With acc.:

    sed abhinc annos factumst sedecim,

    Plaut. Cas. prol. 39; so Ter. And. 1, 1, 42; id. Hec. 5, 3, 24; id. Phorm. 5, 9, 28; cf.:

    abhinc triennium,

    Cic. Rosc. Com. 13:

    abhinc annos quattuordecim,

    id. Verr. 2, 1, 12, § 34; cf. id. Balb. 6, 16; id. Phil. 2, 46, 119; Hor. Ep. 2, 1, 36 al.—
    (β).
    With abl.:

    qui abhinc sexaginta annis occisus foret,

    Plaut. Most. 2, 2, 63; so,

    abhinc annis xv.,

    Cic. Rosc. Com. 13:

    comitiis jam abhinc diebus triginta factis,

    thirty days ago, id. Verr. 2, 2, 52 fin. In Lucr. 3, 967: aufer abhinc lacrimas, it is prob. only a fuller expression for hinc, as in Plaut. Pers. 5, 2, 19: jurgium hinc auferas, since there is no other example where abhinc is used of place. Vid. upon this article, Hand, Turs. 1, 63-66.

    Lewis & Short latin dictionary > abhinc

  • 6 abhinc

    ab-hinc adv.
    1) ( о месте) прочь отсюда
    2) ( о времени) тому назад (a. annos (редко annis) decem Pl, C)
    totoque a. orbe totoque a. tempore Apво всём мире и на все времена
    3) редко отныне, впредь Pall

    Латинско-русский словарь > abhinc

  • 7 abhinc

    ab-hinc, Adv. I) räumlich = von hier, aufer abhinc lacrimas, Lucr. 3, 953 (954): toto abhinc orbe, Apul. flor. 16. – II) in der Zeit: 1) von der gegenwärtigen Zeit rückwärts gerechnet, a) absol. = von jetzt an, dies abhinc quintus an sextus est, cum etc., Apul.: centesimo usque abhinc saeculo, Fronto: anno abhinc tertio, Gell. – b) mit Acc. = seit nun, vor, abhinc annos sedecim, Caes.: abhinc annos prope viginti, Cic.: abhinc triennium, Cic., Komik. u. Apul. – c) mit Abl. = vor, vor ungefähr, qui abhinc sexaginta annis occisus foret, Plaut.: comitiis iam abhinc diebus triginta factis, Cic. Vgl. (über no. a u. b) Madvig Bemerkgg. S. 65 f. Lorenz zu Plaut. most. 479. – 2) selten von der gegenwärtigen Zeit vorwärts gerechnet, absol. = von jetzt an, von hier od. da ab, Pallad. 4, 13, 9. Symm. ep. 4, 59: verb. inde abhinc, Pacuv. 21.

    lateinisch-deutsches > abhinc

  • 8 abhinc

    ab-hinc, Adv. I) räumlich = von hier, aufer abhinc lacrimas, Lucr. 3, 953 (954): toto abhinc orbe, Apul. flor. 16. – II) in der Zeit: 1) von der gegenwärtigen Zeit rückwärts gerechnet, a) absol. = von jetzt an, dies abhinc quintus an sextus est, cum etc., Apul.: centesimo usque abhinc saeculo, Fronto: anno abhinc tertio, Gell. – b) mit Acc. = seit nun, vor, abhinc annos sedecim, Caes.: abhinc annos prope viginti, Cic.: abhinc triennium, Cic., Komik. u. Apul. – c) mit Abl. = vor, vor ungefähr, qui abhinc sexaginta annis occisus foret, Plaut.: comitiis iam abhinc diebus triginta factis, Cic. Vgl. (über no. a u. b) Madvig Bemerkgg. S. 65 f. Lorenz zu Plaut. most. 479. – 2) selten von der gegenwärtigen Zeit vorwärts gerechnet, absol. = von jetzt an, von hier od. da ab, Pallad. 4, 13, 9. Symm. ep. 4, 59: verb. inde abhinc, Pacuv. 21.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > abhinc

  • 9 Отсюда

    - hinc; abhinc; inde; ex ea re; ex eo;

    • убирайся отсюда со своими слезами - aufer abhinc lacrimas;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Отсюда

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»